Afgelopen week was ik samen met een goede vriendin aanwezig bij de première van een documentaire welke later in het voorjaar op televisie zal komen. Een spreuk in die film trok onze aandacht:‘Als je niet te diep nadenkt, klopt alles…’
Wat schuilt hier een waarheid in. Deze spreuk hing op een tegeltje bij iemand aan de muur in de huiskamer.
De maakster van deze documentaire had blijkbaar ook bepaalde gedachtes bij deze spreuk daar deze iets langer en vol in beeld kwam.
Als je niet te diep nadenkt, klopt alles…
Nemen wij dit niet alle dagen om ons heen waar?
Hoe moeilijk is het om je naasten een ander inzicht aan te reiken dan wat ons vierentwintig uur per dag via alle mogelijke middelen als media wordt voorgeschoteld, met hun invloed en de reclamewereld die daar ook weer dankbaar gebruik van maakt?
Nemen wij dit niet alle dagen om ons heen waar?
Hoe moeilijk is het om je naasten een ander inzicht aan te reiken dan wat ons vierentwintig uur per dag via alle mogelijke middelen als media wordt voorgeschoteld, met hun invloed en de reclamewereld die daar ook weer dankbaar gebruik van maakt?
Kanker moet de wereld uit!
De instanties die ‘strijden’ tegen deze ziekte maken ook gebruik van deze massabeïnvloeding.
Vervolgens komt er een bekende, vaak uit de eigen omgeving, met de collectebus en ja dan is het toch wel bot en onbeleefd er helemaal niets in te doen, toch?
Gewoon niet nadenken, de collectant ook weer blij, die ‘offert’ zijn of haar tijd ook maar op is dan al snel de gedachte.
Als je overal bij stil gaat staan heb je daar een dagtaak aan, is ook vaak een gevleugelde!
Dus; ‘Als je niet te diep nadenkt, klopt alles…’ want dan is het gewoon zo, er valt geen speld tussen te krijgen!
Instanties die ‘strijden’… klinkt ook wel aardig in de oren van de meeste mensen. Strijden om iets weg te krijgen.
Is strijden de juiste omschrijving? Alles wat je op een negatieve manier aandacht geeft zal zich vermenigvuldigen is ook een gedachte.
Informatie verstrekken en de weg wijzen is iets anders dan strijden. Maar… ‘We zijn strijdbaar en vechten tegen…’
Vecht men echt tegen kanker of is dit een industrie?
Inmiddels gaan er vele geruchten dat er meer personen in die industrie werken dan er werkelijk kanker hebben.
De hele economie van een land stort in als deze ‘ziekte’ is ‘bestreden’.
Oei, nu moeten we toch iets dieper gaan nadenken, dus klopt dit allemaal wel?
De instanties die ‘strijden’ tegen deze ziekte maken ook gebruik van deze massabeïnvloeding.
Vervolgens komt er een bekende, vaak uit de eigen omgeving, met de collectebus en ja dan is het toch wel bot en onbeleefd er helemaal niets in te doen, toch?
Gewoon niet nadenken, de collectant ook weer blij, die ‘offert’ zijn of haar tijd ook maar op is dan al snel de gedachte.
Als je overal bij stil gaat staan heb je daar een dagtaak aan, is ook vaak een gevleugelde!
Dus; ‘Als je niet te diep nadenkt, klopt alles…’ want dan is het gewoon zo, er valt geen speld tussen te krijgen!
Instanties die ‘strijden’… klinkt ook wel aardig in de oren van de meeste mensen. Strijden om iets weg te krijgen.
Is strijden de juiste omschrijving? Alles wat je op een negatieve manier aandacht geeft zal zich vermenigvuldigen is ook een gedachte.
Informatie verstrekken en de weg wijzen is iets anders dan strijden. Maar… ‘We zijn strijdbaar en vechten tegen…’
Vecht men echt tegen kanker of is dit een industrie?
Inmiddels gaan er vele geruchten dat er meer personen in die industrie werken dan er werkelijk kanker hebben.
De hele economie van een land stort in als deze ‘ziekte’ is ‘bestreden’.
Oei, nu moeten we toch iets dieper gaan nadenken, dus klopt dit allemaal wel?
Wat is kanker?Wanneer we het door Andreas Moritz geschreven boek lezen komen we uit bij de omschrijving dat het een overlevingsmechanisme is.
Een flinke waarschuwing dat we ècht het tij dienen te keren en moeten gaan nadenken.
Diep nadenken; oei, maar dat past niet in ons tijdsbeeld. Want als je dat niet doet klopt alles.
Dan klopt het dat kanker een ziekte is en we naar het ziekenhuis gaan om ons vervolgens in de angst te laten jagen en vooral het pad gaan bewandelen, dat miljoenen kost, dan loop je een stukje mee in dat traject en de arts zal je ook nog fijntjes kunnen vertellen dat je echt dood gaat als je niet naar hen zult luisteren!
Zo, dat hakt erin en als we niet te diep nadenken dan is dat ‘de waarheid’.
Je eigen waarheid! Want kun je zeker weten dat dit echt waar is?
Om daar achter te komen moet je gaan nadenken, dieper denken en informatie opzoeken en ja als we dat niet doen blijft alles ‘kloppen’.
Wie zich niet op voorhand heeft verdiept in alle mooie trucs die ons eigen lichaam heeft zal bij elke ‘waarschuwing’ naar de arts rennen, pillen en poeders nemen die worden voorgeschreven, een Chemo kuur accepteren, bestraling gelaten aanvaarden en alles als kloppend accepteren.
Een andere benadering is, dat een tumor een verzameling is van onverwerkte lichamelijke en geestelijke afvalstoffen.
Door geestelijk onverwerkte trauma’s op te potten kun je volledig uit balans raken. Dat kan jaren sluimeren en dan ‘ineens’ ontstaat er kanker.
Borstkanker is vaak te herleiden naar het verlies van een kind, na iets ernstigs mee gemaakt te hebben met kinderen, of door directe geestelijke beschadigen te hebben opgelopen.
Wanneer je dit wegstopt heeft dat grote gevolgen. Daar zijn wij mensen heel sterk in, in wegstoppen! Waar je niet over spreekt is er niet, daar hoef je niet over na te denken en klaar! Verder leven, volgende dag, volgende ervaring, en zo kunnen we jaren doorsudderen. Maar er komt een moment dat het vast loopt in het lichaam en als er dan borstkanker wordt geconstateerd dan is het grote schrik en de arts heeft gelijk!
Als deze dan ook nog vertelt dat je met één been in het graf staat en minstens dertig bestralingen moet ondergaan, ja wat doe je dan? Als je verder geen kennis hebt vergaard en niet wilt nadenken dan klopt het toch wat de arts vertelt?
Onmenselijke uitspraken!
Het zijn onmenselijke uitspraken die gedaan worden! Hoe durft een medemens die dan de titel arts draagt, maar nog altijd een medemens is aan een ander te voorspellen dat deze nog een x aantal maanden heeft te leven?
Als de persoon in kwestie niet te diep nadenkt dan klopt alles in zijn of haar beleving, dus gaat deze dan in de regel ook braaf op de aangegeven tijd dood!
Besef dat wij allen mensen zijn op deze aardbol. De één heeft zich hier in gespecialiseerd en de ander daarin. Als de ene persoon zijn of haar beroep niet zal uitoefenen heeft dat weer gevolgen voor een ander.
Zo ook voor artsen. Zij zijn niets meer of minder dan wij allen. Wederzijds respect is alles!
Wat we ook niet uit het oog mogen verliezen is het feit dat de studies die artsen met grote passie zijn begonnen wel zeer eenzijdig zijn. Zij krijgen maar een paar uur les in de voedingsleer. Wij blijven zeggen: ‘Je bent wat je eet’, maar ook daar kun je hele verhandelingen over houden. Artsen hebbenmedicijnen gestudeerd. Dat is iets anders dan voeding en je lichaam in balans. Er zijn specialisten voor het hart, voor de longen, voor de ogen, voor alles is een specialisatie.
Ons lichaam werkt toch als één geheel? Alles heeft toch verband met elkaar?
Klachten in de knieën kunnen wel zijn ontstaan door iets heel anders dat uit balans is. Dat alleen maakt het al gecompliceerd, al die verschillende eilandjes binnen de medische fabriek.
Een fabriek dat is de juiste benaming. Recent sprak ik een dame die met kanker was geconfronteerd. Tegenover haar zaten in het ziekenhuis wel vijf personen die haar allemaal wisten te vertellen dat als zij de weg van de ‘beroemde’ Chemo niet wilde bewandelen, zij dood zou gaan!
Hoe mensonterend is dit?
Het zijn onmenselijke uitspraken die gedaan worden! Hoe durft een medemens die dan de titel arts draagt, maar nog altijd een medemens is aan een ander te voorspellen dat deze nog een x aantal maanden heeft te leven?
Als de persoon in kwestie niet te diep nadenkt dan klopt alles in zijn of haar beleving, dus gaat deze dan in de regel ook braaf op de aangegeven tijd dood!
Besef dat wij allen mensen zijn op deze aardbol. De één heeft zich hier in gespecialiseerd en de ander daarin. Als de ene persoon zijn of haar beroep niet zal uitoefenen heeft dat weer gevolgen voor een ander.
Zo ook voor artsen. Zij zijn niets meer of minder dan wij allen. Wederzijds respect is alles!
Wat we ook niet uit het oog mogen verliezen is het feit dat de studies die artsen met grote passie zijn begonnen wel zeer eenzijdig zijn. Zij krijgen maar een paar uur les in de voedingsleer. Wij blijven zeggen: ‘Je bent wat je eet’, maar ook daar kun je hele verhandelingen over houden. Artsen hebbenmedicijnen gestudeerd. Dat is iets anders dan voeding en je lichaam in balans. Er zijn specialisten voor het hart, voor de longen, voor de ogen, voor alles is een specialisatie.
Ons lichaam werkt toch als één geheel? Alles heeft toch verband met elkaar?
Klachten in de knieën kunnen wel zijn ontstaan door iets heel anders dat uit balans is. Dat alleen maakt het al gecompliceerd, al die verschillende eilandjes binnen de medische fabriek.
Een fabriek dat is de juiste benaming. Recent sprak ik een dame die met kanker was geconfronteerd. Tegenover haar zaten in het ziekenhuis wel vijf personen die haar allemaal wisten te vertellen dat als zij de weg van de ‘beroemde’ Chemo niet wilde bewandelen, zij dood zou gaan!
Hoe mensonterend is dit?
80% wil zelf geen Chemo!Lezen we het boek van Drs. Henk J. Trentelman, dan hoef je het nog niet eens open te slaan, want op de achterkant staat al direct aangegeven dat in de VS uit een onderzoek is gebleken dat 80% van de ondervraagde oncologen zelf geen Chemo wenst en het zijn of haar familie ook niet zal aanraden.
Zijn wij anders? Want er staat ook bij vermeld dat 75% van hen het wel aan jou en mij zal adviseren!
Zo, dat staat! Als je dit leest dan ben je toch al klaar?
Nadat ik dit boek ruim twee jaar geleden had gelezen was ik van gedachte dat heel Nederland even op de hoogte gesteld moest worden van de aanwezigheid van dit uitermate informatieve boek.
Via de mail honderden mails gezonden naar allerlei locale en landelijke bronnen als radio, televisie, damesbladen, gezondheidsbladen. Als je dat gaat ondernemen dan ben je al gauw honderden mails verder.
Geen enkele reactie, tot na verloop van tijd de hoofdredacteur van ‘Alkmaar op zondag’ wel meer informatie wilde hebben.
Deze aardige man is bij mij thuis geweest, hij beloofde het boek te gaan lezen, er over te schrijven en voor het in de krant op zondag zou komen mocht ik het lezen.
‘Wie het kleine niet eert is het grote niet weert’, was mijn gedachte. Niet landelijk maar regionaal kun je ook een verschil maken!
De tijd verstreek en enige weken later zocht ik weer contact.
Wat bleek? De man had een stuk geschreven maar voor ik het ter inzage had gekregen was het eerst naar de afdeling Oncologie in het Medisch Centrum Alkmaar gestuurd.
De rest laat zich raden! Inderdaad, er is nooit meer iets mee gedaan.
Zucht… diepe zucht! Wat is dit? Mogen wij de andere informatie niet lezen? Is dat te bedreigend?
Is de hypotheek op het huis van de arts belangrijker dan de gezondheid van de medemens?
Waarom zwijgen ‘reguliere’ artsen als er ook genoeg collega’s zijn die wel met andere geluiden naar buiten komen?
Duidelijk feit is dat wanneer men niet op de gebaande paden blijft meelopen het eigen privéleven qua inkomen in gevaar komt!
Wie heeft er belangen? Waar liggen de belangen?
Kunnen ruim honderd jaar farmaceutisch geknutsel op tegen vijfduizend jaar kruiden, andere inzichten en anders denken?
Wie wil blijven denken dat alles klopt als je weet dat in fabrieken lichaamsvreemde stoffen worden samengevoegd die ‘opeens’ de taal van ons systeem moeten verstaan?
Mogen oncologen andere inzichten verdoezelen en een medemens een doodsvonnis presenteren? Als in de VS 80% van diezelfde tak nooit zelf Chemo wil hebben?
Als we dus niet dieper nadenken dan klopt alles en accepteren we ons lot!
Ons lot leggen we dan in handen van medemensen die weer bonussen ontvangen als zij wel voorschrijven wat de industrie wil verkopen.
Gelukkig zijn er andere mensen…Oncologie Alkmaar heeft op diverse manieren via verschillende verhalen al aangetoond er een eigen handelen op na te houden. Zijweten het en dulden geen tegenspraak!
Mariët Hauwert is een dame te Alkmaar die de andere kant ook graag aanreikt. Zij organiseert eendaagse informatieve dagen waar mensen – wel of niet geconfronteerd met kanker – aan kunnen deelnemen.
Er is veel meer informatie voorhanden dan wanneer we alleen maar braaf naar het ziekenhuis lopen. Wil dit zeggen dat de ziekenhuizen verbannen moeten worden?
Absoluut niet; bij een botbreuk kunnen zij je heel goed helpen. Dit klinkt nu ook weer zwart/wit, maar de realiteit is dat er velen zijn die in het ziekenhuis werken maar niet openstaan voor mogelijkheden buiten het eigen denkpatroon.
Wanneer men daar wel voor gaat en zich laat informeren dan kunnen we wederzijds tot verrassende resultaten komen. Zowel de kant die nu zoveel mogelijk genegeerd wordt als de kant die door de farmacie als stokpaardje gepresenteerd wordt kunnen inzichten en technische mogelijkheden samenvoegen.
Het is ego, arrogantie en geld, dat tussen alles in staat.
Dit gegeven zorgt er ook voor dat kanker een industrie is en helemaal de wereld niet uit mag! Het KWF zal niet zomaar verdwijnen want er werken velen mensen die inkomensafhankelijk zijn van de ziekte van de medemens.
Als wij ophouden de collectebus te vullen waar onze dorpsgenoten mee lopen kan dat al een heel goed signaal zijn om aan te geven dat er meer openheid moet komen en men dieper mag gaan nadenken.
De dagen van Mariët zijn ontstaan door de ziekte van haar man. Kanker, met maar één oplossing en dat was Chemo!
Zijn gezondheid ging sinds dat moment hard hollend achteruit en helaas dacht hij niet dieper na, zoals zijn vrouw wel deed. Zittend naast zijn bed las zij de boeken van Andreas Moritz, vroeg aan de oncoloog of haar man intraveneus vitamine C toegediend mocht krijgen.
Dr. Van der Hoeven presenteerde deze vraag op een dusdanige manier aan de man van Mariët dat deze volmondig antwoordde zich naar de gedachte van de arts te schikken. Dus geen vitamine C.Dat wilde men wel doen als de patiënt er om vroeg, niet als de familie het voorstelde.
Ja, als je patiënt dan zo naar jou als arts luistert is het niet zo moeilijk hem woorden in de mond te leggen.
Mariët voelde zich machteloos met alle kennis aan boeken die zij bij zich had. Er werd niet naar haar geluisterd, ze namen haar niet serieus. Haar man is overleden en zij organiseert nu dagen om anderen wel de andere weg aan te wijzen.
Onderstaand ‘redactioneel stuk’, althans zo ziet het er wel naar uit, heeft zij als advertentie laten plaatsen in het ‘Zondagochtendblad’ voor Alkmaar en omgeving.
Daar betaal je dan een paar honderd euro voor, maar anders komt het toch niet in de krant. Als ingezonden stuk zal het nooit geplaatst worden. Met geld kom je dus verder is ook hier weer zichtbaar!
Wie niet dieper wil nadenken blijft alles geloven
Dat is inmiddels met alle onderwerpen overduidelijk. Wie zich niet verdiept in de vaccins zal blijven spuiten.
Wie niet wil inzien dat de magnetron een duivel in menig huisgezin is zal dit niet geloven.
Wie gelooft dat cholesterol de boosdoener is omdat dit door de farmacie gebruikt wordt als de zondebok voor hart- en vaatziekten, zal cholesterolverlagers blijven slikken.
Wie er vanuit gaat dat het voedingscentrum de goede informatie verschaft, blijft brood eten zoals veelvuldig aangeboden wordt en alle E nummers, broodverbeteraars en meelverbeteraars zijn dan acceptabel.
Wie niet gelooft dat aspartaam een hersengif is blijft Light producten drinken als zijnde goed voor het lichaam.
Wie gelooft dat melk goed is blijft het ongezonde ‘witte water’ uit de supermarkten drinken.
Wie… en zo kunnen we een hele waslijst bedenken.
Wie wel dieper gaat nadenken zal snel tot de conclusie komen dat heel veel anders is dan men ons wil doen geloven.
Suiker ook zo’n onderwerp. Via babyvoeding wordt de basis voor afhankelijkheid al gelegd.
Tumoren houden van suiker, dus ook van fructose glucosesiroop.
Wie dat negeert en niet na gaat denken zal er om lachen en denken: ‘Ach, het zal mijn tijd wel uitdienen’.
Wie het verhaal van Fred Zondervan wil horen gaat dan echt wel anders denken. Fred heeft zijn verhaal verteld op zondag 27 februari te Alkmaar waar de eerste dag van Mariët heeft plaatsgevonden.
Fred kwam met een verhaal waar niemand meer om heen kan, mits je niet ‘je kop in het zand steekt’:
De radioloog had hem te verstaan gegeven dat hij dood zou gaan als hij dertig bestralingen zou weigeren na de constatering dat Fred keelkanker had.
Zo, dat was het en daar kon hij het mee doen!
Of toch niet?
Fred Zondervan kreeg andere inzichten nadat hij het boek had gelezen met als titel; ‘Chemotherapie helpt tegen kanker en de aarde is plat’, geschreven door Lothar Hirneise.
Suiker, daar ging het om. Fred liet alle suiker staan, maar dan ook alles. Dus ook geen fruit op het menu!
Binnen negen maanden was Fred kankervrij. Op dit moment is dat al vijf jaar en geen enkele Chemo of bestraling heeft hij aanvaard.
Zijn dit de verkeerde bewijzen?
Mogen wij dit niet weten?
Stress en voeding dat zijn twee zeer belangrijke factoren die ons in onbalans brengen.
Als artsen tijdens hun studie nu eens een gedegen opleiding over voeding gaan krijgen, zou dat mede het tij kunnen keren, zodat er respect komt voor wat men noemt ‘de alternatieve kant’ van genezen?
Dat is inmiddels met alle onderwerpen overduidelijk. Wie zich niet verdiept in de vaccins zal blijven spuiten.
Wie niet wil inzien dat de magnetron een duivel in menig huisgezin is zal dit niet geloven.
Wie gelooft dat cholesterol de boosdoener is omdat dit door de farmacie gebruikt wordt als de zondebok voor hart- en vaatziekten, zal cholesterolverlagers blijven slikken.
Wie er vanuit gaat dat het voedingscentrum de goede informatie verschaft, blijft brood eten zoals veelvuldig aangeboden wordt en alle E nummers, broodverbeteraars en meelverbeteraars zijn dan acceptabel.
Wie niet gelooft dat aspartaam een hersengif is blijft Light producten drinken als zijnde goed voor het lichaam.
Wie gelooft dat melk goed is blijft het ongezonde ‘witte water’ uit de supermarkten drinken.
Wie… en zo kunnen we een hele waslijst bedenken.
Wie wel dieper gaat nadenken zal snel tot de conclusie komen dat heel veel anders is dan men ons wil doen geloven.
Suiker ook zo’n onderwerp. Via babyvoeding wordt de basis voor afhankelijkheid al gelegd.
Tumoren houden van suiker, dus ook van fructose glucosesiroop.
Wie dat negeert en niet na gaat denken zal er om lachen en denken: ‘Ach, het zal mijn tijd wel uitdienen’.
Wie het verhaal van Fred Zondervan wil horen gaat dan echt wel anders denken. Fred heeft zijn verhaal verteld op zondag 27 februari te Alkmaar waar de eerste dag van Mariët heeft plaatsgevonden.
Fred kwam met een verhaal waar niemand meer om heen kan, mits je niet ‘je kop in het zand steekt’:
De radioloog had hem te verstaan gegeven dat hij dood zou gaan als hij dertig bestralingen zou weigeren na de constatering dat Fred keelkanker had.
Zo, dat was het en daar kon hij het mee doen!
Of toch niet?
Fred Zondervan kreeg andere inzichten nadat hij het boek had gelezen met als titel; ‘Chemotherapie helpt tegen kanker en de aarde is plat’, geschreven door Lothar Hirneise.
Suiker, daar ging het om. Fred liet alle suiker staan, maar dan ook alles. Dus ook geen fruit op het menu!
Binnen negen maanden was Fred kankervrij. Op dit moment is dat al vijf jaar en geen enkele Chemo of bestraling heeft hij aanvaard.
Zijn dit de verkeerde bewijzen?
Mogen wij dit niet weten?
Stress en voeding dat zijn twee zeer belangrijke factoren die ons in onbalans brengen.
Als artsen tijdens hun studie nu eens een gedegen opleiding over voeding gaan krijgen, zou dat mede het tij kunnen keren, zodat er respect komt voor wat men noemt ‘de alternatieve kant’ van genezen?
Mariët verwoordde die dag heel simpel en treffend wat er aan de hand is.Als een stoplicht rood is, wat wij doen wij dan?
Ja, natuurlijk stoppen; het mag echter niet te lang op rood staan anders loopt het verkeer vast.
Wat doen we met rode lampjes in onze auto? Als het benzinelampje gaat branden, negeren we dat? Nee, want dan komen we stil te staan.
Als het olielampje brandt, slaan we dan het lampje stuk? Is het rode lampje ook weg, ‘probleem’ opgelost!
Doen we dit ook mogelijk met Chemo en de rest van al die gezellige lichaamsaanvallende ‘hulptechnieken’? Gewoon het signaal, het rode lampje wat ons vertelt dat er iets fout is ‘bestrijden’ met deze ingrepen?
Als we het lampje in de auto stuk slaan zullen we ook stil komen te staan want de motor raakt een keer zo gefrustreerd als het geen olie meer krijgt dat we de gevolgen wel moeteen aanvaarden.
Waarom doen we dat dan niet met ons lichaam?
Waarom grijpen we in, laten we ingrijpen door onze medemens die een opleiding in ‘het gif’ heeft gehad?
Waarom denken we niet dieper na?
Hulde aan dames zoals Mariët die het ons mogelijk maken wel dieper na te gaan denken.
Eveneens hulde aan heren zoals Fred die met zijn verhaal naar buiten komt en het graag met anderen wil delen omdat hij deze kennis niet voor zichzelf wil houden.
Sterker nog, een buurman van Fred had via oncologie Alkmaar ook te horen gekregen dat men niets voor hem kon betekenen. Deze man had een tumor achter de longen op dusdanige wijze dat men er niet bij kon met opereren.
Kijk dan is het al einde verhaal in het ziekenhuis. Fred sprak zijn buurman en vroeg naar zijn eetpatroon. Dat was goed volgens buurman, in de ochtend fruit, in de middag fruit en na het avondeten weer fruit.Bingo! Fred zei; ‘Laat al dat fruit eens achterwege’, al die suikers, dat kon nog wel eens de boosdoener zijn.
Een buurman met discipline had hij want deze kon van de ene op de andere dag dit patroon omgooien. Om een lang verhaal kort te maken, na enige maanden kon men in het ziekenhuis geen tumor meer vinden!
Al die fruitsalades en smoothies; realiseer je dat je veel suiker binnen krijgt.
Als je een blender neemt en daar hele appels in doet kunnen er maar een paar in en dan is de kan vol.
Wanneer je deze fijn maalt kunnen er veel meer appels in. Zo krijg je de suikers van heel veel appels binnen. Dit is van toepassing uiteraard op al het fruit maar om even aan te geven wat er aan de hand is met al die fruitsappen. De hoeveelheid suikers neemt ook toe.
Wie hier niet dieper over wil nadenken moet gewoon blijven drinken!
Want: ‘Als je niet te diep nadenkt, klopt alles…’
‘Ik moet van de dokter’ kun je ook vervangen door: ‘Ik kies voor…’.
Dan heb je namelijk nagedacht, anders kun je dat niet zeggen! Wie nadenkt heeft een keuze!
Extra opmerking:
Is oncologie Alkmaar nu slechter dan deze afdelingen elders?
Ongetwijfeld is het overal hetzelfde, dit zijn ervaringen opgedaan, zelf met het boek van Drs. Henk J. Trentelman en via personen die in deze omgeving wonen en automatisch dit naar buiten brengen. Het is niet mijn bedoeling de Afdeling Oncologie van het MCA onderuit te halen, dit is een beeld dat landelijk zal gelden.
Is oncologie Alkmaar nu slechter dan deze afdelingen elders?
Ongetwijfeld is het overal hetzelfde, dit zijn ervaringen opgedaan, zelf met het boek van Drs. Henk J. Trentelman en via personen die in deze omgeving wonen en automatisch dit naar buiten brengen. Het is niet mijn bedoeling de Afdeling Oncologie van het MCA onderuit te halen, dit is een beeld dat landelijk zal gelden.
Diverse links:
http://nl.odemagazine.com/doc/0060/Chemotherapie-helpt-tegen-kanker-en-de-aarde-is-plat/
http://nl.odemagazine.com/doc/0060/Chemotherapie-helpt-tegen-kanker-en-de-aarde-is-plat/
Germaanse Nieuwe geneeskunde (volgens de vijf biologische natuurwetten)
www.gnm-nl.be
www.gnm-nl.be
Chemo? Of kan ik zelf kiezen?
Drs. Henk J. Trentelman
ISBN: 9789079872015
http://www.succesboeken.nl/?ISBN=9789079872015&PC=AB24AD8F
Drs. Henk J. Trentelman
ISBN: 9789079872015
http://www.succesboeken.nl/?ISBN=9789079872015&PC=AB24AD8F
Kanker is geen ziekte…
Maar een overlevingsmechanisme.
Andreas Moritz
ISBN: 9789020203059
http://www.succesboeken.nl/?ISBN=9789020203059&PC=AB24AD8F
Maar een overlevingsmechanisme.
Andreas Moritz
ISBN: 9789020203059
http://www.succesboeken.nl/?ISBN=9789020203059&PC=AB24AD8F
Auteur: Anneke Bleeker
Bronnen: www.verontrustemoeders.nl
Bronnen: www.verontrustemoeders.nl
Tekstbron: Argusoog
Geen opmerkingen:
Een reactie posten