| Watersnoodramp |
Na de diverse 7+ aardbevingen in augustus van dit jaar, de overstromingen in Pakistan, de brandhaarden in Rusland, de olieramp in de Golf van Mexico en de gasexplosie in San Bruno, Californië voelen steeds meer mensen compassie voor de getroffenen.
Eenheidsbewustzijn staat hoog in het vaandel bij veel sjamanistische en inheemse tradities. Voor hen zijn alle mensen, de Aarde en haar zonnestelsel één. De meeste van deze tradities weten dat er een universeel bewustzijn is dat overal bestaat en alles met elkaar verbindt – de planeten, de stenen, de planten, de dieren en de mensen – op een subtiele en onzichtbare manier.
Velen uit de moderne wetenschap beginnen nu te accepteren dat we inderdaad allen deel uitmaken van een enorm web van verbindingen die niet alleen het leven op deze planeet omvatten, maar ook het gehele zonnestelsel en ver daarbuiten. Het feit dat alles met elkaar verbonden is wordt door vele wetenschappers bediscussieerd, om aan te geven dat het niet alleen spiritueel is, maar bovendien een wetenschappelijk feit.
Vele studies wijzen erop dat alles met elkaar verbonden is, maar de uitdaging ligt in het ontwaren van de kracht die deze interacties stuurt. Dat dit algemene kennis wordt is van het grootste belang, omdat we de verantwoordelijkheid dragen voor onze planeet en voor elkaar.
De gedachte dat aardbevingen kunnen worden voorspeld op basis van het gedrag van dieren bestaat al honderden jaren en vele rapporten en verhalen van ooggetuigen ondersteunen dit.
In 373 v.Chr. bemerkten historici dat dieren als ratten, slangen, wezels en duizendpoten de Griekse stad Helice verlieten, enkele dagen voordat een zware aardbeving de stad verwoestte.
Eén theorie is dat wilde en huisdieren eerder dan mensen de Aarde voelen vibreren. Onderzoek wijst uit dat dieren veranderingen in het grondwaterpeil detecteren, evenals toename van de luchtvochtigheid of veranderingen in de luchtionen of het radongas wat vrijkomt voor een aardbeving.
Omdat aardbevingen plots gebeuren zijn seismologen en geologen er nog niet in geslaagd precies te voorspellen wanneer ze gaan plaatsvinden. Volgens schattingen gebaseerd op de statistieken van het USGS (US Geological Survey), vinden er jaarlijks 1,3 miljoen aardbevingen plaats, waarvan zo’n 130 met een kracht van 6.0 op de schaal van Richter of hoger.
De meeste moderne wetenchappelijke studies houden geen rekening met de mogelijkheid dat het ongewone gedrag van wilde en huisdieren gerelateerd kan worden aan aardbevingen. Buskirk et al. (1981) merkt op dat het meest vreemde gedrag van dieren bij 36 aardbevingen tussen 1923 en 1978 in Europa, Azië en de beide Amerika’s, plaatsvond nabij het epicentrum.
In 2008 vluchtten duizenden padden plots over een brug in Taizhou, drie dagen voordat een krachtige aardbeving de Chinese provincie Sichuan trof. De autoriteiten hebben nooit een verband gelegd.
Een recente studie door Grant en Halliday gepubliceerd in het Journal of Zoology in 2010 keek naar de populatie padden op zo’n 74 kilometer van de Italiaanse stad L’Aquila, waar een aardbeving met een kracht van 6,3 op de schaal van Richter plaatsvond. Bij deze studie is gebruik gemaakt van elektromagnetische signalen met een lage en ultra lage frequentie om storing in de ionosfeer te meten, die onlangs zijn gerelateerd aan aardbevingen. Maekawa et al. (2006) heeft vastgesteld dat de ionosfeer een paar dagen tot een week voor een aardbeving verstoord is.
In de studie van Grand en Halliday werd gekeken naar padden die zich voortplantten bij het San Ruffino meer in Italië. Wetenschappers stelden vast dat vijf dagen voor de aardbeving 95% van de mannelijke padden was verdwenen bij het meer, wat erg ongewoon is omdat padden meestal op één plaats blijven als ze zich voortplanten. Na de aardbeving steeg het aantal padden weer. Voor de aardbeving werden ook verstoringen gemeten in de ionosfeer.
De studie van Grant & Halliday draagt wetenschappelijk bewijs aan dat padden reageren op seismische activiteit. Dit laat de verbindtenis zien tussen dieren en de Aarde.
Wanneer de mensen zich weer massaal verbinden met de natuur en de hartslag van de Aarde (Schumann resonantie), kunnen zij voelen wat de Aarde doormaakt en zijn ook zij weer in staat te detecteren waar en wanneer natuurrampen plaatsvinden. Overigens zijn de meeste ‘natuurrampen’ een gevolg van de opgeslagen negatieve energie van menselijke activiteit in de Aarde, die op de één of andere manier weer losgelaten dient te worden. Wanneer een gehele bevolking bewust leeft in positiviteit en harmonie, behoren natuurrampen tot het verleden.
Bron: Glcoherence.org
Geen opmerkingen:
Een reactie posten