Wie heeft de Maan gebouwd?

De maan is in de belangstelling gekomen. David Icke praat in zijn nieuwe boek over de maan, en ik heb ook al in een eerder artikel wat aandacht aan de maan besteed. Er is een boek geschreven met veel informatie en ook veel open vragen, en in dit artikel wil ik wat belangrijke punten uit dit boek op een rijtje zetten en mijn gedachten daarnaast zetten. Het boek heet “Who built the Moon?”, “Wie heeft de maan gebouwd?”, en is geschreven door Christopher Knight en Alan Butler.

Wat is er nu zo bijzonder aan de maan? Eigenlijk alles. Het eerste wat je op zou moeten vallen is de grootte. Voor een satelliet van de aarde is de maan opmerkelijk groot. Als je kijkt naar andere planeten in ons zonnestelsel en hun satellieten of “manen” dan is onze maan in verhouding duidelijk veel te groot. De aarde is slechts ongeveer 4 x zo groot als de maan, en dat zou betekenen dat de maan en de aarde in een soort dans om elkaar heen zouden moeten draaien, in plaats van de regelmatige omloop van de maan die we nu hebben. Veel wetenschappers begrijpen hier helemaal niets van, en de enig mogelijke conclusie zou moeten zijn dat de maan hol is, en daardoor veel minder zou wegen. Dit wordt bevestigd door het feit dat bij het laten neerstorten van een satelliet op de maan, de aanwezige sensors registreerden dat de maan dagenlang “naklonk” als een klok, zoals een hol object ook doet.

Iets anders wat je eigenlijk niet kan missen, is dat de maan gezien vanaf de aarde exact zo groot is als de zon. Daardoor hebben we de zonsverduistering, waarbij de zon precies afgedekt wordt door de maan, en we prachtig de corona van de zon kunnen zien. Dit is mogelijk omdat de maan 400 x zo klein is als de zon, en ook nog eens precies 400 x dichterbij staat als de zon. Dit zijn twee ongelofelijk toevalligheden, en het getal 400 is ook nog eens heel bijzonder. In dezelfde verhouding ok, maar ook nog eens zo een rond getal!

En hier blijft het niet bij. Om bij het nummer 4 te blijven, de omtrek van de aarde is ongeveer 40.000 km, en de aarde draait dus met een snelheid van 40.000 km per dag. De aarde draait 100 x sneller om zijn as dan de maan, en de maan draait dus met een snelheid van 400 km per dag om zijn as. De aarde draait 366 x per jaar om zijn as, en de aarde is 366% van de grootte van de maan.

De zon is 109.28 x zo groot als de aarde. Er passen 109.25  diameters van de aarde in de zon. Er passen 109.25 diameters van de zon tussen de aarde en de zon. De omtrek van de maan is 109 x 100 km. Kan het nog gekker?

Wetenschappers hebben zich de haren van de bol gekrabt om te proberen te begrijpen hoe dit allemaal zo heeft kunnen komen. Is de maan zomaar vanuit de ruimte aan komen vliegen en in de baan van de aarde terecht gekomen? Dit kan niet zonder ongelofelijke verstoringen, en zou zeker een botsing hebben moeten geven. En hoe komt de maan dan in zo een ongelofelijk mooie baan op precies die verhoudingen? Denk eens aan het toeval wat daarvoor nodig zou moeten zijn, om zo een groot aanvliegend object te vangen en in een baan te krijgen in die verhouding dat het ook nog stil staat ten opzichte van het gezichtspunt van de aarde, de maan laat ook nog eens altijd hetzelfde gezicht zien aan de aarde!

Als je al deze feiten eens op een rijtje zet, wat zou dan een mogelijke verklaring kunnen zijn?

• De wetenschap zegt, het kan niet. De maan is een waarnemingsfout. De maan bestaat niet, dat is de enige verklaring. Oftewel er is geen wetenschappelijke verklaring mogelijk.
• David Icke en anderen zeggen dat de maan een ruimteschip is wat onze aarde belaagt. Mogelijk, maar hoe zit het dan met die bijzondere maten en verhoudingen? Als de maan “zomaar” een ruimteschip is dan zou het “zomaar” een maat hebben, en wellicht precies de zon kunnen afdekken, maar al die andere maten?
• De schrijvers van het boek denken dat de maan een wiskundig bericht is, speciaal achtergelaten voor ons door een hogere beschaving. Als onze wetenschap zover is dat we de wonderen van de maan ontdekken, dan zijn we klaar voor contact. Net ongeveer zoals de monolith in Stanley Kubricks film 2010.

Dat laatste punt is interessant. Er is namelijk nog iets bijzonders aan de maan. De maan houdt als het ware de aarde in een houdgreep, waardoor de aardas een hoek van 22,5 graden maakt. Die hoek zorgt er namelijk voor dat een groot deel van de aarde een leefbaar klimaat heeft gekregen, waardoor de wereld zich zo heeft kunnen ontwikkelen met al het leven wat we nu hebben. Zou de aardas recht op de ecliptica staan, dan zou het gebied met een gematigd klimaat slechts een paar kleine stroken op de aarde zijn, minder dan 10%, terwijl nu 70% van de aarde een leefbaar klimaat heeft, niet te warm en niet te koud. Is dat een functie van de maan? Het mogelijk maken van de ontwikkeling van de aarde? En dat is een parallel met het verhaal van de film “2001 A Space Oddity” wat ook een bijzondere boodschap beschrijft in de vorm van een monolith, die door aanraking het mensenras versneld in het ruimte-tijdperk brengt. Als ze daar op de maan nog een monolith vinden, is dat het startpunt van het ontsteken van Jupiter als tweede zon. Een zeer opmerkelijk verhaal. Is onze “monolith” wellicht de maan?

Is het wellicht zo dat de maan geconstrueerd is door een hoger ras van weldoeners om de ontwikkeling van de “mens” te versnellen? Of is het zo dat wij zelf dat ras van weldoeners zijn, zoals de Wingmakers beweren, en we ons daarvan weer bewust moeten worden? En dat onze maan gebruikt wordt door onze reptiliaanse overheersers als basis, dat is uiteraard goed mogelijk, maar zoals al eerder aangegeven, het zou ongelofelijk toevallig zijn als het een ruimteschip zou zijn. Dan zou dat ruimteschip speciaal voor de aarde gemaakt moeten zijn, en ook nog eens een positieve invloed op onze ontwikkeling hebben, en dat is waarschijnlijk niet wat onze overheersers willen. Een andere manier om ernaar te kijken is dat de maan ervoor gezorgd heeft dat we in de 3e dimensie beland zijn. En dat specifiek de maan ons daar vasthoudt, voorkomt dat we terug naar onze natuurlijke hogere dimensies gaan. Ook dat is een mogelijkheid.

Als ik denk aan het boek “The Hitchhikers Guide to the Galaxy”, dan past ook ook verhaal heel goed hierbij. In dat boek wordt de aarde gecreëerd door twee intergalactische muizen als een gigantische computer, bedoeld om de grote vraag op te lossen. Het antwoord is 42. Is het misschien zo dat de maan geplaatst is voor ons om het probleem op te lossen, om zijn mathematische vraagstuk op te lossen? Wellicht dat wij op dat moment weer alles gaan begrijpen, en ons kunnen bevrijden van onze overheersing. Is het antwoord op ons vraagstuk misschien ook 42? Een 4 met 2 nullen, oftewel 400?

Een belangrijk thema trouwens in het verhaal van Hitchhikers is de onwaarschijnlijkheid. In het verhaal is het de motor van het ruimteschip. Hoe onwaarschijnlijker, hoe beter. En de maan is onwaarschijnlijk, zo onwaarschijnlijk, dat de wetenschap de maan een waarnemingsfout noemt. Hij kan gewoon niet bestaan. Of is het een vraagstuk klaar om op te lossen? En zijn onze huidige wetenschappers gewoon niet in staat om de simpele conclusie te maken? En dat zou betekenen dat we nu in de tijd leven dat het opgelost is. Precies in deze veel genoemde “eindtijd”. Wat dit betekent weten we nog niet. We gaan het zien. Een ding is zeker, de maan is een belangrijk teken, wat we niet terzijde moeten schuiven. Voor mij is het weer een nieuwe “maan-ie”. Of maakt dat mij een “luna-tic”? Wie zal het zeggen!

René

Bron: GOTO2012